“Είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί, επειδή δεν θέλουμε να μας θεωρήσουν τρελούς οι συνάδελφοί μας”, λέει χαρακτηριστικά στο σάιτ Seeker ο Paul Johnson από το Εθνικό Εργαστήριο Los Alamos, ο οποίος ήταν επικεφαλής μίας σχετικής μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Geophysical Research Letters. Στο παρελθόν έχουν γίνει πολλές προσπάθειες ανάπτυξης μίας μεθόδου πρόγνωσης των σεισμών, από την παρατήρηση αλλαγών στη συμπεριφορά των ζώων, μέχρι την ανίχνευση ηλεκτρομαγνητικών ανωμαλιών.
Μάλιστα, μία τέτοια μέθοδος, το ΒΑΝ, που είχε αναπτυχθεί στην Ελλάδα, βασιζόταν στην καταγραφή πρόδρομων ηλεκτρικών σημάτων, τα οποία υποτίθεται ότι δημιουργούνται γύρω από την επικείμενη εστία του σεισμού, λόγω ενός φαινομένου της φυσικής που ονομάζεται πιεζοηλεκτρικό. Μέχρι σήμερα, πάντως, η καλύτερη μέθοδος παραμένει η αναζήτηση μοτίβων στις προηγούμενες δονήσεις, πάνω στα οποία στη συνέχεια υπολογίζεται η πιθανότητα εκδήλωσης ενός νέου σεισμού το μέλλον. Για παράδειγμα, στα τέλη του 2016, η Ομάδα Εργασίας για τον Υπολογισμό της Πιθανότητας Σεισμού στην Καλιφόρνια αύξησε στο 72%, από 63%, την πιθανότητα εκδήλωσης σεισμού άνω των 6,7 Ρίχτερ στην περιοχή του κόλπου του San Francisco έως το 2043.
0 Post a Comment:
إرسال تعليق