«Μα τι κάνουν τα παιδιά μας στα Ιντερνετ καφέ ώρα 2 το πρωί;» Τελευταία το ερώτημα αυτό απασχολεί όλο και περισσότερους γονείς, καθώς αλλάζουν οι καιροί και η διασκέδαση των νέων περνάει σε μεγάλο βαθμό από τον πραγματικό στον ψηφιακό κόσμο...
Οποια ώρα και αν περάσει κανείς, έξω από τα Ιντερνετ καφέ θα τα δει γεμάτα, κυρίως με νεαρόκοσμο, παιδιά που παίζουν τα διάσημα -πλέον- παιχνίδια ρόλων, με την παρέα τους ή με αγνώστους από.... κάθε γωνιά του πλανήτη. Ο κάθε χρήστης πληρώνει -κατά μέσο όρο- δύο ευρώ την ώρα ενώ έχουν καταγραφεί περιπτώσεις όπου μανιώδεις παίκτες καταβάλλουν έως και 350 ευρώ τον μήνα παίζοντας ένα παιχνίδι ρόλων. Ολο το χαρτζιλίκι δηλαδή και κάτι παραπάνω. Τα πιο διάσημα παιχνίδια θεωρούνται τα Word of Worcraft, Worcraft III και Lotr.
Οι φανατικοί
Οπως μας εξηγεί κ. Φώτης Σπυρόπουλος, ιδιοκτήτης Ιντερνετ καφέ στην περιοχή της Κυψέλης, «ο μέσος όρος ηλικίας των φανατικών παικτών κυμαίνεται στα 19, αλλά με πτωτικές τάσεις». Οι πιο μικροί σε ηλικία έρχονται νωρίτερα, συνήθως μετά το σχολείο και το βράδυ έρχονται οι μεγαλύτεροι. «Μπορούμε να τους χωρίσουμε σε δύο βασικές ομάδες: σε εκείνους που κάνουν πλάκα με την παρέα τους για λίγο και φεύγουν, οι οποίοι είναι και η πλειοψηφία, και στους φανατικούς παίκτες που κάθονται μέχρι και επτά ώρες την ημέρα. Οι φοιτητές είναι εκείνοι που ξενυχτάνε τα βράδια παίζοντας», εξηγεί ο κ. Σπυρόπουλος. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως τα περισσότερα παιδιά απλώς περνάνε με την παρέα τους για να παίξουν λίγο και στη συνέχεια συνεχίζουν με άλλες δραστηριότητες.
Η «Κ» συνομίλησε με νεαρούς θαμώνες «κολλημένους» με το παιχνίδι. Οι πιο μεγάλοι έδειξαν να κατανοούν τον κίνδυνο εθισμού που προκύπτει από την ενασχόλησή τους, ενώ οι μικρότεροι μάς χαρακτήρισαν... «άσχετους». «Είμαστε μια παρέα που ερχόμαστε εδώ, παίζουμε κάνα δυο ωρίτσες και μετά πηγαίνουμε αλλού, αυτό είναι όλο», λέει ο Βαγγέλης 16 ετών, μαθητής Β΄ Λυκείου. «Είναι πολύ ωραία τα παιχνίδια αυτά, δύσκολο όμως να το καταλάβει κάποιος που δεν ξέρει. Ομως κάνουμε και πολύ παρέα, αφού πολλές φορές παίζουμε μεταξύ μας και πέφτει πολύ γέλιο, δεν είμαστε τίποτα μοναχικοί τύποι χωμένοι στις οθόνες», ισχυρίζεται. Την άποψή του στηρίζει και ο Γιάννης, 15 ετών: «Κάθε φορά λέω στους γονείς μου πως είναι η παρέα μου εδώ γι' αυτό και έρχομαι. Καμιά φορά παίζω και από το σπίτι αλλά δεν είναι το ίδιο, έχω γνωρίσει και νέο κόσμο και είμαστε τώρα συμπαίκτες. Ασε που μαθαίνω καλύτερα αγγλικά αφού -αν παίζεις με κάποιον ξένο- πρέπει να συνεννοηθείς κάπως».
«Ολα θέλουν μέτρο»
Λίγο διαφορετική είναι η άποψη του 19χρονου Αντώνη, φοιτητή Νομικής: «Παίζω περίπου 6 χρόνια. Παλιά, όταν είχα διάθεση μπορούσα να παίξω μέχρι και 15 ώρες την ημέρα, τώρα που είμαι φοιτητής είναι και πιο εύκολο. Ερχόμουν αργά το απόγευμα και έφευγα ξημερώματα. Κάποια στιγμή είχα κολλήσει άσχημα, παραμέλησα την παρέα, είχα και πρόβλημα με τους γονείς μου. Ολα θέλουν μέτρο».
Από απόγευμα μέχρι πρωί
Η Αννα Κόκκαλη, εργαζόμενη σε Ιντερνετ καφέ περιγράφει από τη δική της σκοπιά.: «Εχω δει παιδιά να κάνουν κοπάνα για να έρθουν να παίξουν. Οταν ξεκίνησα να εργάζομαι εδώ μου έκανε τρομερή εντύπωση -όταν μια φορά είχα απογευματινή βάρδια και την επόμενη πρωινή- έφυγα και γυρίζοντας το πρωί βρήκα το ίδιο παιδί να παίζει. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι φυσιολογικό»...
«Μιλάμε για ηλεκτρονικό εθισμό»
Οι ψυχολόγοι εξετάζουν το φαινόμενο της «προσκόλλησης» στα ηλεκτρονικά παιχνίδια στο πλαίσιο του εθισμού στο Διαδίκτυο. «Εχει αρχίσει και γίνεται μόδα στα παιδιά από τις αρχές Γυμνασίου η επίσκεψη στα Ιντερνετ καφέ και η εμπλοκή στα παιχνίδια ρόλων. Κάθε παιδί ενσαρκώνει ένα ρόλο και ταυτίζεται μαζί του, νιώθοντας έτσι ισχυρό και ερχόμενο σε συναλλαγή με άλλα άτομα απ' όλο τον κόσμο. Είναι πολύ ενδιαφέροντα και καλοστημένα με αποτέλεσμα να προκαλούν εθισμό» λέει στην «Κ» η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου. Οπως εξηγεί «το παιδί δυσκολεύεται να ξεκολλήσει από την οθόνη στη μία ώρα και όσο περνάει ο καιρός αυτή η διάρκεια αυξάνεται με αποτέλεσμα να παραμελούνται άλλες ασχολίες. Εχω περιστατικά γονιών που λένε ότι αδυνατούν να ελέγξουν τα παιδιά τους λόγω του Iντερνετ. Μια μητέρα που απευθύνθηκε σε μένα πρόσφατα είπε ότι το παιδί της κάνει συνεχείς κοπάνες από το σχολείο για να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια και συνεχείς καβγάδες απαιτώντας να παίζει ακόμα περισσότερο. Πολλοί γονείς έχουν παρόμοια προβλήματα» τονίζει. Αντίθετα, ο Μάνος Τσαλαμανιός, υπ. Παιδοψυχιατρικής στο Κέντρο Πρόληψης και Υγείας Εφήβων θεωρεί πως αυτές οι δραστηριότητες μπορούν να αποτελέσουν μόνο την αφορμή και όχι την αιτία ενός βαθύτερου προβλήματος: «Τα παιδιά που εθίζονται με τέτοιες ασχολίες έχουν κάποια δυσκολία και την εκφράζουν με αυτό τον τρόπο. Αν δεν ήταν υπολογιστής θα μπορούσε να είναι τηλεόραση ή κάτι άλλο. Συνήθως με αυτά τα «ξεσπάσματα» το παιδί προσπαθεί να καλύψει κάποια ανάγκη ή να αποφύγει κάποια άλλη. Από μόνη της μια απασχόληση δεν μπορεί να είναι καλή ή κακή, είναι θέμα ορίων και ελέγχου. Τα παιδιά που μπορούν να ορίσουν ούτως ή άλλως το χρόνο και το χρήμα τους δεν κινδυνεύουν να εθιστούν».
Πηγή 'Kαθημερινη'
0 Post a Comment:
Δημοσίευση σχολίου