Καθώς οι καταναλωτές στρέφονται όλο και περισσότερο προς τις ψηφιακές διανομές και οι διαχειριστές των κέντρων δεδομένων δοκιμάζουν διάφορες μεθόδους αποθήκευσης, οι οπτικοί δίσκοι δεν έχουν πάψει να εξελίσσονται. Έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε πρόσφατα εξηγεί το πώς οι κατασκευαστές θα μπορούσαν να παρουσιάσουν οπτικούς δίσκους που παραπέμπουν εμφανισιακά σε DVD, ικανούς να αποθηκεύουν δεδομένα ίσα με εκείνα εκατοντάδων χιλιάδων δίσκων Blu-ray.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Σανγκάης ανέπτυξαν οπτικό δίσκο με χωρητικότητα η οποία υπερβαίνει το ένα petabit δεδομένων, δηλαδή πολύ πάνω από τα 100 terabyte. Παρότι η τεχνολογία αυτή προτείνεται κατά κύριο λόγο για επιχειρηματική χρήση, θα μπορούσε ενδεχομένως να καταστεί διαθέσιμη στους καταναλωτές, αφού προηγουμένως υπερβεί σημαντικά εμπόδια.
Οι επιστήμονες κατόρθωσαν να αυξήσουν σημαντικά τη χωρητικότητα ενός οπτικού δίσκου εφαρμόζοντας μια αρχιτεκτονική τρισδιάστατης στρωματικής εγγραφής. Η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιεί ένα ιδιαίτερα διαφανές, ομοιόμορφο φωτοανθεκτικό φιλμ, ενισχυμένο με ειδική βαφή συσσωμάτωσης, η οποία ενεργοποιείται από λέιζερ τα οποία εκπέμπουν παλμούς κάθε ένα τετράκις εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου.
Η διαδικασία αυτή επιτρέπει τη συσσώρευση στρωμάτων σε μεταξύ τους απόσταση ενός μικρομέτρου (ενός εκατομμυριοστού του μέτρου), σε ένα δίσκο ο οποίος τελικά έχει το ίδιο πάχος με ένα DVD ή Blu-ray. Οι πλέον προηγμένοι δίσκοι Blu-ray υποστηρίζουν έως τέσσερα στρώματα και συνήθως διατίθενται σε χωρητικότητες περίπου 100GB. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο νέος δίσκος θα μπορεί να φέρει 100 στρώματα σε κάθε πλευρά, οδηγώντας σε συνολική χωρητικότητα 1,6 petabit ή περίπου 200 terabyte.
Η παράλληλη χρησιμοποίηση πολλών τέτοιων δίσκων θα μπορούσε να συρρικνώσει τα κέντρα δεδομένων σε ένα κλάσμα των συνήθων, τρεχουσών διαστάσεών τους. Η μείωση του όγκου των διακομιστών θα μπορούσε παράλληλα να περιορίσει δραστικά τις εκπομπές θερμότητας και την κατανάλωση ενέργειας. Επιπλέον, η αξιοποίηση οπτικών δίσκων υψηλότατης χωρητικότητας απλουστεύει τη μεταφορά δεδομένων, ενώ ελαχιστοποιεί και την ανάγκη μιας τέτοιας διαδικασίας. Ένα άλλο πιθανό πλεονέκτημα είναι η διάρκεια ζωής, με τους ερευνητές να υποστηρίζουν ότι οι δίσκοι petabit μπορούν να αντέξουν 50 έως 100 χρόνια.
Παρότι το νέο αποθηκευτικό μέσο θα μπορούσε να καταστεί συμβατό με την υφιστάμενη τεχνολογία οπτικών δίσκων, οι ερευνητές δεν έχουν αναπτύξει ακόμη ένα ταχύ, οικονομικό drive για αυτό το σκοπό. Εφόσον προκύψει μια τέτοια συσκευή, κάθε νέος δίσκος θα μπορούσε να αποθηκεύει δεδομένα αντίστοιχα με εκείνα που θα απαιτούσαν δεκάδες σκληρούς δίσκους, 2.000 δίσκους παιχνιδιών για το PS5 ή αντίστοιχο αριθμό δίσκων Blu-ray με ανάλυση 4Κ.
Στρέφοντας το βλέμμα πέρα από την αναπαραγωγή περιεχομένου, αναδύεται η προοπτική οι δίσκοι petabit να επιτρέψουν σε άτομα ή οικογένειες να αποκτήσουν ιδιωτικά κέντρα δεδομένων, αποθηκεύοντας όλες τις σημαντικές πληροφορίες τους σε ένα σημείο στο σπίτι, αντί να μοιράζονται σε διάφορους υπολογιστές και διακομιστές cloud.
Εντωμεταξύ, διερευνώνται και άλλες καινοτόμες μέθοδοι αποθήκευσης μεγάλου όγκου δεδομένων. Το 2021, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον πρότειναν μια "πενταδιάστατη" μέθοδο αποθήκευσης δεδομένων σε γυάλινους δίσκους. Χρησιμοποιώντας ένα ενεργειακά αποδοτικό λέιζερ, η τεχνολογία αυτή θα μπορούσε να συγκεντρώσει 500TB δεδομένων σε ένα δίσκο μεγέθους κοινού DVD, όμως, όπως και με τη μέθοδο που περιγράφηκε νωρίτερα, απαιτούνται βελτιώσεις στην τεχνολογία ανάγνωσης και εγγραφής.
0 Post a Comment:
Δημοσίευση σχολίου