Τα κρούσματα του κορωνοϊού σε παγκόσμιο επίπεδο ξεπέρασαν το 1 ,7 εκατομμύριο πλέον, ενώ οι θάνατοι έχουν φτάσει τους 70.000. Από την άλλη, οι ασθενείς οι οποίοι ανάρρωσαν είναι πάνω από 212.000. Οι χώρες που έχουν χτυπηθεί πιο πολύ από τον ιό είναι οι ΗΠΑ, η Ιταλία, η Ισπανία, η Γερμανία και η Κίνα. Η παγκόσμια οικονομία αναμένεται να συρρικνωθεί 2% στο πρώτο μισό του 2020. Πάνω από 3.9 δισεκατομμύρια άνθρωποι – ο μισός πληθυσμός της Γης - βρίσκεται υπό κάποιας μορφής περιορισμού κυκλοφορίας.
Ενώ αρχικά οι γιατροί παρομοίαζαν τον COVID-19 με τον SARS, ο ιός γρήγορα επισκίασε όλες τις σύγχρονες επιδημίες τόσο σε κλίμακα όσο και σε μέγεθος, αφού λιγότερες από 20 χώρες στον κόσμο δεν έχουν αναφέρει ακόμα κανένα κρούσμα κορωνοϊού. Με πολλούς από τους φορείς του ιού να μην εκδηλώνουν συμπτώματα και πολλές χώρες να αρνούνται ή να αδυνατούν να πραγματοποιήσουν εκτεταμένες εξετάσεις, το πραγματικό νούμερο των ασθενών θεωρείται πολύ μεγαλύτερο από 1 εκατομμύριο. Πώς φτάσαμε όμως μέχρι το σήμερα;
Ο πρώτος γνωστός ασθενής του κορωνοϊού εντοπίστηκε στη Wuhan της Κίνας την 1η Δεκεμβρίου 2019, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στις 24 Ιανουαρίου στο ιατρικό περιοδικό The Lancet. Οι γιατροί του κεντρικού νοσοκομείου της Wuhan στέλνουν δείγματα για ανάλυση στις 16 Δεκεμβρίου, τα οποία αποκαλύπτουν έναν ιό που μοιάζει με τον SARS. Στις 30 Δεκεμβρίου, ο Ai Fen, επικεφαλής της πτέρυγας εκτάκτων περιστατικών, αναρτά στα social media την αναφορά του εργαστηρίου, η οποία κάνει το γύρο του internet. Οι κινεζικές αρχές τον τιμωρούν για “διάδοση φημών”. Σταδιακά, ακόμα και τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Κίνας κάνουν λόγο για κάποιου είδους μυστηριώδους πνευμονίας στην Wuhan.
Μέχρι τις 3 Ιανουαρίου, Σιγκαπούρη, Χονγκ Κονγκ και Ταϊβάν εγκαθιστούν σημεία ελέγχου σε αεροδρόμια για ταξιδιώτες από Wuhan. Στις 11 Ιανουαρίου, ερευνητές από την Σαγκάη καταγράφουν ολόκληρο το γονιδίωμα του ιού και το ανεβάζουν στο virological.org, δίνοντας πολύτιμο χρόνο σε επιδημιολόγους από όλο τον κόσμο για τη μελέτη του ιού και την αναγνώρισή του σε ασθενείς εκτός Wuhan. Η Ταϊλάνδη ανακοινώνει το πρώτο κρούσμα στις 13 Ιανουαρίου και τρεις μέρες μετά το ίδιο κάνει και η Ιαπωνία. Στις 20 Ιανουαρίου, ο Κινέζος ειδικός στις μεταδοτικές ασθένειες, Zhong Nanshan, επιβεβαιώνει στην τηλεόραση πως ο ιός μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Από εκεί και πέρα οι εξελίξεις τρέχουν εν μέσω κατηγοριών εναντίον της κινεζικής κυβέρνησης για καθυστερήσεις και αρχική απόκρυψη του ιού. Στις 23 Ιανουαρίου η Wuhan των 10 εκατομμυρίων τίθεται σε αυστηρή καραντίνα. Η καραντίνα επεκτείνεται σε γειτονικές πόλεις, επηρεάζοντας τις ζωές 60 εκατομμυρίων ανθρώπων στην επαρχία Hubei.
Στις 30 Ιανουαρίου ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοινώνει παγκόσμια έκτακτη ανάγκη και αναλαμβάνει το συντονισμό μεταξύ κρατών, ενώ προτείνει και δράσεις όπως η απαγόρευση ταξιδιών. Ο πρώτος θάνατος εκτός Κίνας λαμβάνει χώρα στις Φιλιππίνες, τη στιγμή που ένα κύμα κρουσμάτων σαρώνει την Ασία. Η Νότια Κορέα έρχεται στη δεύτερη θέση μετά την Κίνα σε κρούσματα, αλλά εκτεταμένες εξετάσεις θέτουν σε περιορισμό τον ιό χωρίς να κλείσουν επιχειρήσεις ή να τεθούν καραντίνες. Η Κίνα σπάει ρεκόρ κρουσμάτων μέσα σε μία μέρα στις 13 Φεβρουαρίου όταν και αλλάζει η μεθοδολογία εξετάσεων με 15.000 ασθενείς. Το σύστημα υγείας στην Huabei καταρρέει και πρόχειρα νοσοκομεία στήνονται μέσα σε λίγες μέρες. Ο Li Wenliang, ο νεαρός γιατρός που ήταν από τους πρώτους που αποκάλυψε την ύπαρξη του ιού, πεθαίνει αφού είχε κολλήσει, οδηγώντας σε κύμα αντιδράσεων κατά της κυβέρνησης.
Στην Ευρώπη τώρα, η Γαλλία έχει τον πρώτο θάνατο στις 14 Φεβρουαρίου, σηματοδοτώντας την αλλαγή στο επίκεντρο του ιού. Οι επόμενες εβδομάδες που θα ακολουθήσουν θα είναι δραματικές για την Ευρώπη, η οποία θα καταγράφει καθημερινά νέα κρούσματα, πολλά περισσότερα από την Κίνα στο υψηλότερο σημείο της. Στην Ιταλία τα πράγματα είναι δραματικά μετά τα μέσα Φεβρουαρίου και από τις 22 Φεβρουαρίου οι βόρειες πόλεις τίθενται σε καραντίνα, ενώ μέχρι τις 9 Μαρτίου όλη η χώρα ακολουθεί. Οι νεκροί ξεπερνούν αυτούς της Κίνας καθώς ο γηραιότερος πληθυσμός στην Ευρώπη, αυτός της Ιταλίας, δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα. Σύντομα ακολουθεί από τη δεύτερη θέση και η γειτονική Ισπανία και στις 14 Μαρτίου κηρύσσεται κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Γαλλία και Γερμανία ξοδεύουν δισεκατομμύρια για να σταθεροποιήσουν την οικονομία τους, ενώ Ευρωπαίοι Υπουργοί Οικονομικών συζητούν για τη χρήση του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας ύψους €410 δισεκατομμυρίων.
Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, οι ΗΠΑ καταγράφουν τον πρώτο θάνατο στις 29 Φεβρουαρίου και μέχρι τα μέσα Μαρτίου ακυρώνονται όλες οι μεγάλες αθλητικές οργανώσεις. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοινώνει πανδημία στις 12 Μαρτίου. Παρά την αρχική του ολιγωρία, ο Donald Trump ανακοινώνει κατάσταση εθνικής ανάγκης στις 13 Μαρτίου, αλλά είναι πλέον αργά και η Νέα Υόρκη γίνεται το επίκεντρο της επιδημίας. Στις 30 Μαρτίου οι ΗΠΑ βρίσκονται στην πρώτη θέση σε κρούσματα και ο Trump ανακοινώνει $2 τρισεκατομμύρια σε πακέτο τόνωσης της οικονομίας.
Στην Ινδία πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη καραντίνα στον κόσμο, με 1.3 δισεκατομμύρια ανθρώπους να απαγορεύεται να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Το Ιράν ήταν και αυτό από τις χώρες που χτυπήθηκαν πολύ από τον κορωνοϊό.
Η Ελλάδα παρουσιάζει μία εικόνα πολύ καλύτερη από αυτήν της υπόλοιπης Ευρώπης, με τα συνολικά κρούσματα να είναι 1.544, 53 θανάτους και 61 ασθενείς που ανάρρωσαν, ενώ και η καμπύλη έκθεσης παραμένει σχετικά σταθερή χωρίς καμία εκθετική αύξηση.
Οι επιδημιολόγοι ανησυχούν πως ακόμα και αφού οι χώρες περιορίσουν τον ιό, αυτός μπορεί να επιστρέψει σε κύματα, όπως έκανε η πανδημία γρίπης του 1918. Κυρίως ανησυχούν για ασυμπτωματικούς φορείς του ιού, οι οποίοι μπορούν να περάσουν απαρατήρητοι από τους μηχανισμούς ελέγχου των κρατών για μήνες.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Ευχόμαστε υγεία σε όλους σας και μακάρι οι δύσκολες μέρες να είναι πίσω μας!
0 Post a Comment:
Δημοσίευση σχολίου