Η αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας, δηλαδή πως εκτείνεται σε τρεις χωρικές διαστάσεις διαθέτοντας άλλη μία χρονική διάσταση, δεν είναι τίποτε άλλο από ψευδαίσθηση. Αντίθετα, το σύμπαν είναι στην πραγματικότητα μία επιφάνεια δύο διαστάσεων, η οποία μπορεί να μας... ξεγελά για την πραγματική της φύση, επειδή αποτελεί ένα “τεράστιο και περίπλοκο ολόγραμμα”. Αυτή είναι η υπόθεση του ολογραφικού σύμπαντος, η οποία διατυπώθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1990, μένοντας ωστόσο από τότε στο επίπεδο της θεωρίας. Τώρα, όμως, μία ομάδα επιστημόνων υποστηρίζει πως βρήκε δεδομένα τα οποία την επιβεβαιώνουν παρατηρησιακά. Η ομάδα αποτελείται από ερευνητές από τον Καναδά, την Ιταλία και τη Βρετανία, ενώ σε αυτήν συμμετέχει και ο Δρ Κώστας Σκεντέρης καθηγητής από το πανεπιστήμιο του Southampton και απόφοιτος του τμήματος φυσικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Τα δεδομένα προέκυψαν από την κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου, δηλαδή το υπόλειμμα της ακτινοβολίας που εξέπεμπε το σύμπαν περίπου 400.000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Όπως διευκρινίζουν οι επιστήμονες τα δεδομένα συμφωνούν με αυτή την παράδοξη θεωρία στον ίδιο βαθμό που ενισχύουν και την καθιερωμένη εικόνα για τη συμπαντική εξέλιξη. Μία εικόνα που έχει κενά για τους κοσμολόγους, αφού προϋποθέτει πως το σύμπαν γνώρισε στις πρώτες φάσεις της δημιουργίας του μία σύντομη περίοδο απότομης και βίαιης διαστολής (“εποχή του πληθωρισμού”), χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα να μπορεί να εξηγηθεί η αιτία που την προκάλεσε. Ένα παράδειγμα για να καταλάβει κανείς τι σημαίνει η συγκεκριμένη θεωρία αποτελούν οι 3D ταινίες, παρόλο που δεν είναι ολογράμματα. Έτσι, όλες οι σεκάνς μιας 3D ταινίας προβάλλονται σε μία δισδιάστατη οθόνη, είτε στον κινηματογράφου είτε στις συμβατές τηλεοράσεις. Ωστόσο, ο θεατής έχει την ψευδαίσθηση του βάθους, δηλαδή πως διαδραματίζονται στις τρεις διαστάσεις. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην περίπτωση του ολογραφικού σύμπαντος, με τη διαφορά πως η ψευδαίσθηση είναι ακόμη πιο πειστική.
Κι αυτό γιατί περιλαμβάνει και την αφή, αφού μπορούμε να αγγίξουμε τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν. “Φανταστείτε πως ό,τι βλέπετε, νιώθετε και ακούτε στις τρεις διαστάσεις (και η αντίληψη που έχετε για τον χρόνο) στην πραγματικότητα προέρχεται από ένα επίπεδο, δισδιάστατο πεδίο», σημειώνει στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου του Southampton ο Κώστας Σκεντέρης. "Η ιδέα είναι παρόμοια με τα συμβατικά ολογράμματα, στα οποία όπου μία τρισδιάστατη εικόνα κωδικοποιείται σε μία επιφάνεια δύο διαστάσεων, όπως γίνεται με τα ολογράμματα στις πιστωτικές κάρτες. Με τη διαφορά πως, αυτή τη φορά, είναι κωδικοποιημένο ολόκληρο το σύμπαν”, προσθέτει. Πέρα από το να δώσει απάντηση για την πραγματική φύση του σύμπαντος, η έννοια του ολογραφικού σύμπαντος θα μπορούσε να συνενώσει τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Άλπερτ Αϊνστάιν με την κβαντομηχανική. Παρόλο που είναι οι δύο σημαντικότερες θεωρίες της σύγχρονης φυσικής, ουσιαστικά καλύπτουν δύο διακριτές κλίμακες του κόσμου, που δεν έχουν κάποιο κοινό σημείο.
Έτσι, η Γενική Σχετικότητα εξηγεί με επιτυχία τον κόσμο σε μεγάλες κλίμακες, δηλαδή από την κίνηση των δορυφόρων και των πλανητών, μέχρι την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Από την άλλη μεριά, η “επικράτεια” της κβαντομηχανικής είναι η φύση σε κλίμακα ατόμων, περιγράφοντας π.χ. την κίνηση των ηλεκτρονίων ενός ατόμου γύρω από τον πυρήνα του. “Οι επιστήμονες προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να συνδυάσουν τη θεωρία του Αϊνστάιν με την κβαντική θεωρία. Ορισμένοι πιστεύουν πως η έννοια του ολογραφικού σύμπαντος μπορεί να τις συνενώσει. Ελπίζω με την έρευνά μας να γίνεται ένα ακόμη βήμα ρπος αυτή την κατεύθυνση”, προσθέτει ο επιστήμονας.
Site: Ιndependent
0 Post a Comment:
Δημοσίευση σχολίου