Η τεχνολογία στις οθόνες υγρών κρυστάλλων
Στα τέλη του 19ου αιώνα ένας αυστριακός βοτανολόγος, ο Φρειδερίκος Ράινιτσερ, απομόνωσε από τον χυμό του καρότου μια χημική ένωση, τον βενζοϊκό εστέρα της χοληστερόλης, με παράξενες ιδιότητες.
Το πιο χαρακτηριστικό ήταν ότι, ενώ όλες οι καθαρές χημικές ενώσεις έχουν μία θερμοκρασία τήξης, αυτή είχε δύο.
Συγκεκριμένα έλιωνε στους 154 βαθμούς Κελσίου, σχηματίζοντας ένα θολό ρευστό, το οποίο στη συνέχεια γινόταν διαυγές στους 178,5 βαθμούς.
Για την ανακάλυψή του αυτή ενημέρωσε τον γερμανό φυσικό Οτο Λέμαν, ο οποίος διαπίστωσε ότι στην ενδιάμεση περιοχή θερμοκρασιών η ένωση αυτή έχει ιδιότητες τόσο υγρού (ρέει από ένα δοχείο σε ένα άλλο) όσο και στερεού (η διάταξη των μορίων της παρουσιάζει τάξη). Ο Λέμαν αντιλήφθηκε ότι σε αυτή την περιοχή θερμοκρασιών η συγκεκριμένη ουσία βρισκόταν σε μια νέα κατάσταση της ύλης, άγνωστη ως τότε, και, για να περιγράψει τις αντιφατικές ιδιότητές της, δημιούργησε το οξύμωρο σχήμα υγρός κρύσταλλος.
Ωστόσο κανείς από αυτούς τους δύο επιστήμονες δεν μπορούσε να φανταστεί ότι έπειτα από 100 χρόνια η νέα αυτή κατάσταση της ύλης θα ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία του τεχνολογικού πολιτισμού μας, αφού σε αυτήν βασίζονται οι περισσότερες από τις οθόνες τηλεοράσεων, ηλεκτρονικών υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων.
0 Post a Comment:
Δημοσίευση σχολίου