Ενώ οι συμβατικές οπτικές ίνες κατασκευάζονται από δύο διαφανή υλικά που παγιδεύουν και επιβραδύνουν το φως που μεταφέρει δεδομένα, όταν αυτό περνάει διαμέσου τους, κατευθύνοντάς το έτσι σε συγκεκριμένα σημεία, οι ερευνητές δημιούργησαν, με τη βοήθεια τεσσάρων ισχυρών δεσμών λέιζερ, έναν «δακτύλιο» αέρα χαμηλής πυκνότητας γύρω από έναν πυρήνα πιο πυκνού αέρα. Το φως κινείται γύρω από αυτό τον πυκνό αέρινο πυρήνα, σαν να βρίσκεται περιορισμένο από αόρατα αέρινα τοιχώματα μέσα σε μια οπτική ίνα. Το αέρινο «καλώδιο» διαρκεί απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου, αλλά ο χρόνος αυτός είναι αρκετός για να σταλεί ένα σήμα.
Αν το ίδιο σήμα στελνόταν απλώς μέσω του αέρα -και όχι μέσω της «αέρινης οπτικής ίνας»- τότε το φως θα διασκορπιζόταν και το σήμα θα εξασθενούσε. Μέχρι στιγμής οι ερευνητές έχουν δοκιμάσει τέτοιες αέρινες «ίνες» σε μια ακτίνα ενός μέτρου, επιτυγχάνοντας να μεταδώσουν σήμα κατά 50% πιο ισχυρό απ’ ό,τι αν μεταδιδόταν στην ίδια απόσταση μόνο μέσω του αέρα (χωρίς το «καλώδιο»). Υπολογίζεται ότι αν καταστεί εφικτή η μετάδοση σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση, π.χ. 1.000 μέτρων, μέσω μιας τέτοιας αέρινης «ίνας», τότε το σήμα θα είναι 1.000 φορές ισχυρότερο απ’ ό,τι αν είχε μεταδοθεί απλώς στον αέρα, καθώς όσο μεγαλώνει η απόσταση, τόσο πιο πολύ διασκορπίζεται το φως, άρα το οπτικό σήμα εξασθενεί ολοένα περισσότερο.
0 Post a Comment:
Δημοσίευση σχολίου