ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ
«Κακοδιαχείριση» ή η μόνη επικερδής διαχείριση;
Του Σωτήρη Βλάχου
Παρά τις διαβεβαιώσεις από αμέτρητους ιθύνοντες και «ειδικούς» ότι η κατάρρευση των Silicon Valley και Signature Bank στις ΗΠΑ ήταν τοπικά φαινόμενα και αφορούσαν κακή διαχείριση των συγκεκριμένων τραπεζών, λίγες μόνο μέρες μετά ακολούθησε η κατάρρευση της τεράστιας, δεύτερης σε μέγεθος στην Ελβετία, Credit Suisse, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Γίνεται ξανά προσπάθεια να αποδοθούν οι λόγοι αυτής της κατάρρευσης σε κακοδιαχείριση. Μια κακοδιαχείριση το μέγεθος της οποίας είναι όντως δύσκολο να γίνει πιστευτό από τον μέσο άνθρωπο.
Και σε τι δεν ήταν αναμεμιγμένη η Credit Suisse; Από χρηματοδότηση δικτατορικών κυβερνήσεων, διεφθαρμένων πολιτικών με μυστικούς λογαριασμούς, συμμοριών, μέχρι διακίνηση ναρκωτικών και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Στην πιο πρόσφατη παγκόσμια έρευνα στην οποία ηγούνται η Γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung και το OCCRP (Organized Crime and Corruption Reporting Project – Έργο Αναφοράς Οργανωμένου Εγκλήματος και Διαφθοράς – ένα παγκόσμιο δίκτυο διερευνητικής δημοσιογραφίας με προσωπικό σε όλο τον κόσμο εντόπισαν περισσότερους από 18.000 λογαριασμούς που ανήκαν σε ξένους πελάτες που έκρυβαν τα χρήματά τους στην Credit Suisse. Μεταξύ αυτών αναγνωρίστηκαν και κατονομάστηκαν δικτάτορες, διεθνείς εγκληματίες και απατεώνες.
Τα αρχεία δεν είναι με κανένα τρόπο συμπληρωμένα αλλά, παρόλα αυτά, αναδεικνύουν ότι πίσω από την νόμιμη αδιαφάνεια του Ελβετικού τραπεζικού συστήματος κρύβεται τεράστια διαφθορά ή, όπως πιο εξευγενισμένα την ονόμασαν οι επίσημοι, κακοδιαχείριση.
Έτσι η προσπάθεια είναι να αποδοθεί η κατάρρευση σε «κακοδιαχείριση», ενώ η πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο: η τράπεζα επιβίωνε ακριβώς λόγω της «κακοδιαχείρισης», δηλ. των συναλλαγών δισ. με όλους όσους αναφέραμε πιο πάνω
ΚΑΙΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ
Μαζί με τις σοκολάτες και τα ρολόγια της, η Ελβετία είναι παγκόσμια γνωστή για το τραπεζικό της σύστημα, το οποίο αποτελεί ασφαλή προορισμό για καταθέσεις απόλυτα εξασφαλισμένες από κάθε έλεγχο.
Η Credit Suisse ήταν στην κορυφή. Με σχεδόν 50.000 υπαλλήλους και 1,5 τρισ. Ελβετικά φράγκα περιουσιακά στοιχεία ήταν η δεύτερη σε μέγεθος τράπεζα μιας χώρας, που το τραπεζικό της σύστημα είναι η κύρια «βιομηχανία», της οποίας η επικερδής λειτουργία είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της ανάπτυξής της.
Το Ελβετικό τραπεζικό σύστημα και η Credit Suisse φυσικά και δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα. Πολλές μεγάλες τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί σε πολλές χώρες έχουν βρεθεί να εμπλέκονται σε παρόμοια σκάνδαλα. Και παρά τις δημόσιες υποσχέσεις για μεταρρύθμιση τίποτε δεν έχει γίνει για αλλαγή του διεθνούς πλαισίου.
Το ότι τίποτε δεν έχει γίνει οφείλεται από τη μια στο ότι οι τράπεζες μπορούν και εξαγοράζουν πολιτικούς και ό,τι άλλο χρειαστεί και από την άλλη στο ότι όλες αυτές οι παράνομες δραστηριότητες κρατούν τις τράπεζες σε λειτουργία σε εποχές που οι νόμιμες δραστηριότητες αδυνατούν να τις κρατήσουν σε λειτουργία.
Και αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα της εποχής: πόσες δυνατότητες έχει να επιβιώσει το τραπεζικό σύστημα χωρίς «κακοδιαχείριση» και χωρίς συνεχή κρατική ενίσχυση, ενίσχυση από τα λεφτά των φορολογουμένων;