Ένα μέλλον που μέχρι πριν από λίγα χρόνια διαγραφόταν λαμπρό. Με τις ευκαιρίες που πρόσφερε η Ε.Ε. - την ελεύθερη διακίνηση, τη χρηματοδότηση, τη στήριξη. Τότε που ακόμη ταξίδευαν γιατί μπορούσαν και όχι σε αναζήτηση καλύτερων βιοτικών συνθηκών. Τότε που, τελειώνοντας τις σπουδές, μπορούσαν ακόμη να αποφασίσουν οι ίδιοι ανάμεσα στις προσφορές που είχαν για δουλειά και όχι να παρακαλούν να τους δοθεί μια ευκαιρία για εργοδότηση οπουδήποτε. Τότε που ακόμη αισιοδοξούσαν και πίστευαν πραγματικά πως μπορούν να επιφέρουν μια νέα πνοή στον τόπο. Τώρα, όμως, βυθισμένοι στο κλίμα της κρίσης, που απλώθηκε σε όλους τους τομείς και επεκτάθηκε σε όλες τις φάσεις της ζωής μας, οι νέοι έχουν απηυδίσει με το σύστημα, με το καθεστώς, με τη νοοτροπία. Τόσο, που μερικές φόρες φαίνεται λες και υποκύπτουν σε αυτά, χωρίς πλέον ούτε τη θέληση ούτε τη βούληση για να αλλάξουν οτιδήποτε. Επειδή απλώς «το σύστημα πνίγει τα ίδια του τα παιδιά».
0 Post a Comment:
Δημοσίευση σχολίου