Οι εξωτερικοί σκληροί δίσκοι αποτελούν σήμερα μία από τις επικρατέστερες μεθόδους για την αποθήκευση προσωπικών αρχείων και δεδομένων του υπολογιστή, αφού η χωρητικότητα τους ξεπερνά πλέον ακόμα και τα 3TB, που σημαίνει ότι ταινίες, μουσική, φωτογραφίες και λοιπά αρχεία μπορούν να διατηρηθούν με ασφάλεια σε μία εφεδρική, εξωτερική αποθηκευτική μονάδα… με την προϋπόθεση ότι δεν θα “σκάσει” και αυτή, κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον. Τo Cloud, το οποιο τα τελευταία χρόνια έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αποθήκευση (βλ. Dropbox, OneDrive, Google Drive κα), παρουσιάζει αρκετά πλεονεκτήματα όσον αφορά τη διάρκεια και την αποτελεσματική διαφύλαξη των αρχείων μας, όμως δεν είναι λίγοι εκείνοι που αισθάνονται ότι τα αρχεία τους είναι “εκτιθέμενα” στις ορέξεις του καθενός, ακόμα και αν “αυτός” είναι μία πολυεθνική εταιρεία με εμπορική αξία αρκετών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αφήστε που η διαδικτυακή αποθήκευση ορισμένες φορές απαιτεί και την καταβολή συνδρομής, καθώς τα GBs μαζεύονται από το πουθενά με το πέρασμα του χρόνου. “
Χρυσή τομή” σε όλο αυτό το τεράστιο και δαιδαλώδες αποθηκευτικό “πλάνο” αποτελούν τα συστήματα δικτυακής αποθήκευσης NAS (Network Attached Storage), τα οποία στην ουσία αναλαμβάνουν να παίξουν το ρόλο ενός μικρού διακομιστή (server), μέσω του οποίου μπορούν να αποθηκευτούν και να προσπελαστούν αρχεία μέσα από ένα τοπικό ή ευρύτερο δίκτυο, προσφέροντας μάλιστα τη δυνατότητα δημιουργίας συστοιχιών από δίσκους (RAID) - μειώνοντας σε μεγάλο βαθμό τις πιθανότητες απώλειας των αρχείων και προσφέροντας παράλληλα επεκτασιμότητα, αξιοπιστία, διαθεσιμότητα και ενεργειακή απόδοση. Η ιστορία των NAS (Network Attached Storage) ξεκινάει κάπου στο 1980, όταν διάφορες εταιρείες, εμπνευσμένες από την εμπορική επιτυχία των συστημάτων File Server των Novell, IBM και Sun αποφασίζουν να δημιουργήσουν ολοκληρωμένες και ανεξάρτητες μονάδες αποθήκευσης - το κόστος των οποίων ήταν μικρότερο από εκείνο των μεγαλύτερων “αδερφών” τους αλλά απλησίαστο για τον τελικό καταναλωτή. Τα τελευταία χρόνια πάντως, το κόστος απόκτησης των συστημάτων NAS έχει μειωθεί αρκετά, καθιστώντας τα ιδανικά για οικιακή ή SOHO χρήση (Small Office Home Office), ενώ η προσθήκη mutimedia χαρακτηριστικών στα νεότερα μοντέλα έχει βοηθήσει σημαντικά την δημοτικότητα των μικρών αυτών “άτυπων” διακομιστών.
Συνεχής εξέλιξη
Η ιστορία των NAS (Network Attached Storage) ξεκινάει κάπου στο 1980, όταν διάφορες εταιρείες, εμπνευσμένες από την εμπορική επιτυχία των συστημάτων File Server των Novell, IBM και Sun αποφασίζουν να δημιουργήσουν ολοκληρωμένες και ανεξάρτητες μονάδες αποθήκευσης - το κόστος των οποίων ήταν μικρότερο από εκείνο των μεγαλύτερων “αδερφών” τους αλλά απλησίαστο για τον τελικό καταναλωτή. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, μία ομάδα νέων κατασκευαστών αποφάσισε να εκμεταλλευτεί τις τρέχουσες τεχνολογικές εξελίξεις και δώσει νέα πνοή στα συστήματα NAS, τα οποία από το 2012 και μετά (χάρη στους επεξεργαστές ARM και τις φτηνότερες πλέον μνήμες RAM) άρχισαν να αποκτούν αποκλειστικά λειτουργικά συστήματα, εφαρμογές και εξελιγμένα χαρακτηριστικά, τα οποία τα μετέτρεψαν σε ικανότατους διακομιστές πολυμέσων και σε P2P Clients - υποστήριζοντας τα δημοφίλεστερα δικτυακά πρωτόκολλα όπως Andrew File System (AFS), Apple Filing Protocol (AFP), Server Message Block (SMB/CIFS), File Transfer Protocol (FTP), Hypertext Transfer Protocol (HTTP), Network Block Device (NBD), Network File System (NFS), SSH File Τransfer Ρrotocol (SFTP) και Universal Plug and Play (UPnP). insomniagr.
0 Post a Comment:
Δημοσίευση σχολίου