Εξάντες χρησιμοποιούνταν από τους ναυτικούς για αιώνες, και οι πρώτες δοκιμές/ μετρήσεις του στο διάστημα έγιναν από τις αποστολές Gemini της NASA. Ακόμη, στα διαστημόπλοια του προγράμματος «Απόλλων» υπήρχαν εξάντες ως εφεδρικό σύστημα πλοήγησης, σε περίπτωση απώλειας επικοινωνιών, και στο «Απόλλων 8» ο Τζιμ Λόβελ έδειξε ότι ήταν δυνατή η επιστροφή ενός διαστημοπλοίου μέσω της χρήσης εξάντα. Επίσης, αστροναύτες πραγματοποίησαν πειράματα στο πλαίσιο του προγράμματος του διαστημικού σταθμού Skylab. «Οι βασικές αρχές είναι πολύ παρόμοιες με το πώς θα χρησιμοποιούνταν στη Γη» λέει ο επικεφαλής ερευνητής, Κρεγκ Χολτ. «Αλλά σε ένα διαστημόπλοιο ιδιαίτερη πρόκληση είναι η επιμελητεία/ συντονισμός- πρέπει να μπορείς να έχεις σταθερή εικόνα μέσα από ένα παράθυρο. Ζητούμε από το πλήρωμα να αξιολογήσει κάποιες ιδέες που έχουμε σχετικά με το πώς να το επιτύχουμε αυτό και να μας δώσει feedback και ίσως νέες ιδέες σχετικά με το πώς να έχουμε μια σταθερή, καθαρή εικόνα. Αυτό είναι κάτι που απλά δεν μπορούμε να δοκιμάσουμε στο έδαφος».
Στο πλαίσιο της έρευνας, διερευνώνται ειδικές τεχνικές, που επικεντρώνουν στη σταθερότητα για πιθανή χρήση για πλοήγηση έκτακτης ανάγκης σε διαστημικά σκάφη όπως το Orion. «Δεν χρειάζεται να επανεφεύρουμε τον τροχό όταν μιλάμε για πλοήγηση με τα άστρα» λέει ο Χολτ. «Θέλουμε ένα αξιόπιστο, μηχανικό εφεδρικό όργανο με όσο το δυνατόν λιγότερα τμήματα και μικρότερη ανάγκη ενέργειας είναι δυνατόν, για να επιστρέφουμε πίσω με ασφάλεια. Τώρα που σχεδιάζουμε να πάμε πιο μακριά στο διάστημα από ποτέ άλλοτε, τα πληρώματα χρειάζονται τη δυνατότητα να πλοηγούνται αυτόνομα, σε περίπτωση απώλειας επικοινωνίας με το έδαφος».
0 Post a Comment:
Δημοσίευση σχολίου